استفاده از نقره نخلک در ظروف سیمین در زمان ساسانیان

 آثار باقی مانده مانند جام ها و بشقاب هایی که هخامنشان می ساختند به تنگ های خوش نقش و نگار و طبق های زرین دوره مغولی و تیموری، شمعدان ها و ظروف سلجوقی، تنگ ها و بشقاب ها و شمشیرهای زیبای صفوی و هم چنین آثاری که هم اکنون به وسیله هنرمندان معاصر خلق می گردد همه نشانه های انکار ناپذیری از شکوه و عظمت این هنر در سرزمین ایران است و در این میان اصفهان در بین دیگر شهرهای ایران جایگاه ویژه ای را در هنر نقره سازی به خود اختصاص داده است. هرچند در طول تاریخ و بر اثر تاراج اسکندر و سپاهیان وی و ذوب نمودن نقره های ساخته شده در زمان های قدیم بسیاری از این اشیاء و ظروف از بین رفته و آنچه طی دو قرن اخیر توسط کاوشگران باستان شناسی یافت شده است آثاری است که توسط مردم در دل خاک پنهان شده بودند.

نقره فلزی است که مانند طلا و مس به صورت خالص در طبیعت موجود است ولی بیش ترین مقدار آن از سنگ معدن استخراج می شود. آثار کشف شده در تپه های سیلک کاشان متعلق به هزاره چهارم ق.م یادآور این نکته است که مردم این ناحیه از ایران با کاربرد این فلز پالایش و ساخت اشیاء سیمین، آشنایی کامل داشته اند. معادن بسیاری در نقاط مختلف ایران دارای سنگ نقره هستند، از جمله معادن نخلک در میانه کویر لوت در شمال انارک که در زمان ساسانیان از محصول آن ها به ویژه در ساخت ظروف سیمین استفاده می شد. هنر نقره کاری در عصر ساسانیان رونق بسیار داشت.